12 september - Hoover Dam, Route 66 en de weg naar de Grand Canyon

Slapen was vannacht best lastig, het was veelste warm in de kamper. We hadden slaapzakken om in te slapen maar dat was geen optie, daar dreven we uit van de warmte. Dan maar gewoon erop liggen maar dan was die airco toch weer te koud, we konden niet echt onze plek vinden. We hebben nog even geswitcht naar het bed bovenin die wel een stuk lekkerder lag en zijn uiteindelijk toch wel een paar uur in slaap gevallen. 

Vandaag is de dag dat we richting de Grand Canyon rijden, daar hebben we twee nachten geboekt op de state Mather campground. State campgrounds zijn campings zonder water, electric en afvoer. We zullen hier dus gewoon de faciliteiten van de camping zelf gebruiken. De voordelen van deze state parks zijn dat ze gelijk bij de nationale parken liggen, dus gelijk bij de ingang.

Het is zo'n 4 uur rijden maar we zullen nog enkele detours nemen via Hoover Dam en Route 66. Totaal zal het dus eerder richting de 5,5 uur zijn. 

We hebben eerst nog even een poging gedaan om naar Lake Mead te wandelen, echter leek dit dichterbij als dat het was en met die warmte echt niet te doen. Halverwege was ik al kapot en vroeg mezelf toch af waarom ik me niet had ingesmeerd en geen pet op had gedaan. Toch maar weer terug wandelen dus en de camper afkoppelen. Afkoppelen was ook nog wel weer even een ding, de waterslang wilde niet meer los, het was best een onhandig systeem. Na wat gevloek en getier ging het ding dan eindelijk los en konden we op weg naar de Hoover Dam. Dit was slechts een half uurtje rijden, here we gooo. 

Hoover dam was de eerste een beetje uitdagende weg zoals frank het noemt, best wat haarspeldbochtjes te gaan. Daar aangekomen reden we over de Hoover dam naar de andere zijde om te kunnen parkeren. De Hoover Dam was indrukwekkend om te zien, zo'n ontzettend groot bouwwerk. We hebben er even rustig overheen gewandeld en wat foto's gemaakt. De nieuw gekochte camera voor de vakantie is inmiddels ingepikt door Frank die er onafscheidelijk van is. Wie vond een camera ook alweer niet nodig want we hadden toch een IPhone om foto's te maken;)

Na wat rondgelopen te hebben moesten we weer een klim omhoog terug naar de camper en dezelfde weg weer terug rijden. Op naar onze volgende stop, het stadje Kingman. We kwamen er tijdens onze eerste avond achter dat we toch niet alles hadden gekocht bij de walmart dus nog even wat meer inkopen doen.

Vanaf Kingman zouden we een detour maken via Route 66, dit leek ons toch wel een erg mooie route aangezien iedereen het altijd over deze bekende weg heeft. Dit zou ook de eerste weg zijn die ik zou gaan rijden, best spannend vond ik het in zo'n groot ding rijden. Na de eerste bochtjes met iets te veel snelheid te hebben genomen, we noemen ze nu de Lucienne bochtjes, kreeg ik er langzaam wat meer gevoel bij. Route 66 bleek een beetje een tegenvaller, niet veel bijzonders te zien en vooral een onnodige omweg. 

Hoe dichter we bij de Grand Canyon kwamen hoe heuvelachtiger het werd en hoe minder verbinding we hadden met onze gekochte simkaart. Er eenmaal aangekomen vonden we in Grand canyon village de Mather campground maar hadden we geen internet verbinding meer. En laat ik nou hebben gedacht; Ooh die bevestiging van de camping hoef ik niet uit te printen want we hebben toch internet. De receptie was inmiddels al gesloten en hoe komen we er dan achter waar we in hemelsnaam moeten camperen. Na wat zoeken hing er gelukkig een lijst waar onze naam opstond en daarbij een kaartje van de camping, pfieuw campeerplaats gevonden dus. Dit keer hoefden we niks aan te sluiten en we stonden ook mooi dichtbij een wc gebouw.

Tijd voor avondeten en bedenken welke route we de volgende dag wilden gaan wandelen. Want hoe ik me ook voelde ik moest en zou wel een hike doen bij de Grand Canyon. Bij onze camping stopte er een bus die aansloot op de rest van het gratis bussysteem van de Grand Canyon, ideaal dus. We kozen voor de rode route die naar 

Hermits Rest liep, in totaal zou deze 12.9 km zijn maar er waren zo'n 8 busstops tijdens deze route. Dus als ik niet verder zou kunnen dan kon ik de bus pakken, toch een geruststelling! We ploften neer met een biertje en een wijntje en kropen er vroeg in om de volgende dag fris en fruitig de uitdaging van de hike aan te gaan