15 september - Antelope Canyon en onze lucky spot bij Bryce Canyon

Vandaag hebben we om 08:40 de tour door lower Antelope Canyon met Ken’s tours. De Antelope canyon is verdeeld in upper en lower, upper schijnt toeristischer te zijn doordat deze canyon beter bereikbaar is. De lower canyon moet je met meer trapjes doorheen en af en toe even je buik inhouden om door de iets nauwere stukken te passen. Bij beide canyon’s ga je zo’n 15meter onder de grond door een soort scheur/spleet in de rotsen. Doordat de zon er dan op een bepaalde manier in schijnt krijg je hele spectaculaire views. De upper canyon was al helemaal volgeboekt, bij de lower hadden we nog twee plekjes kunnen bemachtigen. De Antelope canyon mag je alleen onder begeleiding van een gids in, dit omdat er enkele jaren terug toeristen zijn overleden door een soort mega golf die ze in de canyon overviel. Het schijnt dat als het kilometers verder regent dit voor een soort vloedgolf kan zorgen bij de canyon. Nou geef mij dan maar die gids hoor. 

We moesten een half uur van te voren aanwezig zijn en onze camping was slechts 10minuutjes rijden er vanaf. Om iets voor 08:00 kwamen we dan ook aangereden om daar in een file terecht te komen, we waren dus niet de enige die dachten vroeg te zijn. Om precies 08:00 gingen de hekken open en mochten we het terrein op. Om daar vervolgens in de volgende rij te gaan staan om in te checken. We stonden gezellig te kletsen met andere Nederlanders, want ja Nederlanders komen we overal tegen. Toen werd er omgeroepen dat er door heftige regenval de tours een uur uitgesteld werden, de regen had hard door de canyon gestroomd en het hele ‘voetpad’ weggevaagd. Hierdoor waren er nu 40 man aan het werk om weer een nieuw voetpad te maken zodat wij erin konden. We moesten dus nog even geduld hebben. Weer die stomme storm van gister dus die ons dwarsboomde. 

Een uurtje later als gepland was het dan zo ver, in groepen van 15man mochten we met een gids richting de canyon wandelen. De gids hielp iedereen nog even met het instellen van hun camera’s om de beste foto’s te krijgen tijdens de tour. Oftewel als je een iPhone had dan gooide hij er gewoon even een filtertje overheen. We begonnen toch een beetje te vrezen dat we genept waren met al die mooie beelden die we verwacht hadden door een simpel filtertje. Na een korte wandeling kwamen we in de volgende rij, een rij voor de trap de canyon in. De gids wees al tijdens de wandeling een paar keer naar een random stuk grond met ‘kijk daar die spleet daar wandelen we zo door’. We zagen dus echt mensen in groepjes onder de grond verdwijnen. Toen wij eenmaal mochten klommen we dan ook enkele trappen af naar beneden om daar gelijk al de bijzondere rotswanden te zien, oké we zijn gelukkig niet genept het is echt wel mooi. 

We keken onze ogen uit en liepen tussen de rotswanden over het net gecreëerde zandpad, de gids legde ons van alles uit en had overal leuke namen voor. Daar zag je in de rots de ‘lady in the wind’ en op een andere plek ‘the chief’. Helaas hadden we af en toe wel een beetje irritaties aan hoe druk het was, we liepen letterlijk in een stoet door de canyon heen. Voor ons twee Chinezen die ook van letterlijk alles een foto moesten maken en totaal niet opschoten. Als iemand dan ook een foto van ons samen wilde maken dan gingen ze niet aan de kant, het resultaat op bijna alle foto’s hebben we Chinezen staan. Hoort ook bij de experience denk ik;)

In totaal hebben we zo’n uur en kwartier gewandeld terwijl de canyon zelf maar 500m was. De gids was wel echt top, hij vertelde veel, liet je de beste fotoplekjes zien en gaf nog een demonstratie hoe de canyon zich gevormd heeft. Al met al was het z’n geld zeker waard en was het een hele bijzondere ervaring. 

Toen de tour voorbij was haastten wij ons terug naar de camper, we hadden namelijk enige tijdnood voor onze volgende bestemming; Bryce canyon. We hadden gelezen dat de state campgrounds daar altijd snel vollopen en je er toch echt wel rond het midden van de dag moet zijn. Het zou zo’n 3uur rijden zijn waardoor we rond half 3 pas zouden aankomen, dat wordt dus een gokje. Gas d’r op en gaan dus maar. De route erheen was al erg mooi, we reden door de bergen en heuvels en gingen van bos naar rode rotsen en vlaktes. Dat is hier sowieso wel echt een voordeel, je rijd vaak toch beste afstanden maar omdat de omgeving zo mooi is, is het rijden al een avontuur. 

Hoe dichter we bij Bryce kwamen hoe beter we de plan B campings in de gaten hielden, want als het dan vol zou zijn dan moesten we terug voor een alternatief. De laatste bocht voor de canyon zagen we Ruby’s inn campground met een bordje vacancy, Frank vol op de rem en hop snel kijken. Helaas, ze hadden alleen nog kamers beschikbaar en geen campeerplekken. Volgens de receptioniste konden we beter terugrijden want de rest zou ook wel volzetten. Toch gingen we vol goede moed door, er zijn bij bryce twee state parks dus je weet het nooit. Bij de park entrance lieten we onze awesome Amerika pass weer zien en vroegen we nog voorzichtig of er nog een plekje ergens vrij zou zijn. De man zei, just a few but you go there as fast as you can. Dat deden we dan ook zeker. Enkele meters verder zagen we de eerste campground, hop de parkeerplaats op. Daar stond een bord met een kaart, ze hadden 4 campingloops waarvan er 2 loops voor RV’s zijn. Bij die loops stond het nummer drie. Je moest een envelop meenemen en de camping oprijden om te kijken of die vrij was. Zo ja, ging je er staan en deed je geld in de envelop en de envelop in een bus bij het bord. Nou had ik het nummer 3 opgevat als 3 plekken. Echter toen we in de eerste loop reden zag ik een plekje met nummer 3 vrij, het drong door dat het nummer betekende dat alleen die plek nog vrij was. Ik riep dan ook heel enthousiast; zet m er maar neer toen Frank zei of we nog verder moesten kijken. En wat waren we blij dat we de camper gelijk op plekje 3 hadden gezet. Achter ons zat namelijk nog een camper die het plekje anders had ingepikt. We waren dan ook heel trots toen de camphost bij ons langskwam en vertelde dat alles verder vol zat en we erg geluk hadden gehad, YESSSS!

Op dit plekje blijven we weer twee nachtjes, we staan vlakbij het wandelpad om de canyon in te gaan. We hebben nog even kort bij de canyon gekeken en het zag er al ontzettend mooi uit. Tijd om even in onze camper de hiketocht voor morgen uit te zoeken en ons voor te bereiden op een koude nacht, het zou slechts 2graden worden vannacht brrrrrrrrrr.