16 september - A hell of A hike!

En koud was het vannacht, met kleren aan lag ik bibberend in de slaapzak. ‘S nachts even naar het wc gebouw was al helemaal geen pretje. Vooral nadat ik het waarschuwingsbord had gelezen dat er mountain lions op het terrein konden komen. Al het geritsel van de bomen leek voor mij dan ook een mountain lion, oftewel rennen naar het wc gebouw en rennen terug. ‘S ochtends besloten we even de generator aan te gooien om zo warm water te krijgen en even de verwarming aan te doen. Oh wat was dat heeerlijk! Even lekker opwarmen en je haar wassen onder een warme douche. De generator kost extra geld per uur als je deze wilt gebruiken en campings hebben restricties op welke tijden ze aan mogen. We kunnen dus niet zomaar het ding even aangooien. Minder heerlijk was dat toen die een half uurtje uit was opeens onze koolmonoxide melder afging. We schrokken ons kapot! Snel de melder uit en hop de camper uit. Toen we even vanaf buiten in de camper roken rook het ook echt wel naar binnen. We hebben snel alle ramen open gezet en goed geventileerd. Toen even de camper assistance lijn gebeld om dit door te geven. Zij gaven aan dat dit door de verwarming kwam, dat die bij eerste gebruik zo’n geur kan geven. Als het weer zou gebeuren moesten we even weer bellen en zouden ze iemand langs sturen. Gelukkig geen paniek dus. Na genoeg geventileerd te hebben konden we de camper weer in en ons klaarmaken voor onze hike van vandaag.

Het plan (zie de foto van de kaart) is vanaf de north campground naar sunrise point te wandelen, daar pakken we de Queens garden trail en gaan we over op de peek-A-boo loop en lopen we via die loop weer over op de Navajo loop om bij sunset point uit te komen. Dit zou een hike van zo’n 11km moeten zijn, bij de Grand Canyon was dat te doen dus hier moet dat ook lukken dachten we...

De wandeling was erg mooi, in tegenstelling tot de Grand canyon liepen we hier echt de canyon in ipv langs de rand. Het eerste stuk liep vooral bergafwaarts en tussen en onder rotsen door, erg indrukwekkend en mooi! Maaaar what goes down, has to go up. En up it went.... de Queens garden trail viel nog mee en op de kaart viel dit ook onder de easy/moderate walk. Maar toen we eenmaal de peek-A-boo loop deden ging het niveau naar experienced hiker, en daar ging het mis... Man wat een stijle weggetjes omhoog gingen we, ik ging echt kapot! Elke keer was ik weer even gelukkig als we naar beneden gingen maar dat duurde steeds niet lang. Mijn benen waren verzuurd en ik was er goed klaar mee. Op de kaart ontdekte ik dat je halverwege de peek-A-boo loop een aftakking naar Bryce point had waar je met de bus terug kon, no way dat ik die hele hike ging afmaken. Alleen toen we eenmaal bij die aftakking waren bleek dit een weg te zijn van 1,1 mijl omhoog naar 8300 elevatio , het hoogste punt van de canyon. Ik wilde toch maar kiezen voor het afmaken van de geplande route maar Frank vond het ook wel best en zei dat die 1,1 mijl beter was al nog 3mijl op de andere route. Zat wat in dacht ik, daar gaan we dan maar! Ik denk dat ik het nog zacht uitdruk als ik zeg dat het de vreselijkste 1,1mijl van mijn leven was. Ik heb heel wat gevloekt en getierd, heel wat pauzes genomen en onze complete watervoorraad opgedronken om deze weg omhoog te kunnen overleven. Frank zei steeds als je eenmaal boven bent en het uitzicht ziet is het het allemaal waard. Het enige wat ik dacht is als ik eenmaal boven ben en die bus terug zie is dit het allemaal waard. Frank had toch gelijk, hoe hoger we kwamen hoe mooier het uitzicht was en kon ik daar toch wel van genieten. Eenmaal boven voelde het ook echt wel als een overwinning, I did it!

We hebben even lekker gezeten en genoten van het uitzicht tot het steeds drukker werd en de bus ons kwam ophalen. Terug naar de camper voor een avondje welverdiende rust! Morgen gaan we weer de zonsopkomst kijken dus weer optijd eruit. Dit was een uitdagende en vermoeiende dag, een overwinning en veel spierpijn rijker. Morgen gaan we verder richting Zion national park.