17 september - The thrilling ride to Zion!

Vandaag stonden we weer optijd op om de zonsopkomst te zien over de canyon. Gelukkig is het in deze staat een uurtje later dus pas om 07:10, scheelt toch weer. Nog enigszins gebroken van de hike van gister trokken we zo veel mogelijk lagen kleding over elkaar heen aan, om de 2graden buiten te trotseren. Iets met we gaan naar allemaal warme plekken tijdens onze reis dus een jas mee nemen is eeeecht niet nodig hoor.... dus wel!

Gelukkig hoefden we maar een klein stukje te wandelen vanaf onze camping om de zonsopkomst te zien. Deze was weer erg bijzonder, misschien nog wel wat mooier als die bij de Grand canyon. Het was een stuk helderder dus je zag erg mooi hoe er steeds meer licht in de canyon scheen. 

Na weer een lading foto’s te hebben genomen kropen we nog lekker even in onze warme slaapzak. Even opwarmen nog en dan gaan we weer op weg naar onze volgende bestemming. We gaan via Zion naar onze campground in het stadje St George. De weg vanaf Bryce naar Zion is ongeveer 2uur rijden. Hierbij pakken we op een gegeven moment highway 9 die door de canyon gaat. Dit schijnt een spectaculaire route te zijn dus Frank heeft er zin aan. We willen eigenlijk bij Zion zelf slapen om daar nog wat sightseeing te doen, echter zitten alle campgrounds al vol en schijnt er al om 05:30 een rij te staan om te gaan parkeren bij het park. 

Het eerste deel van de rit reden we eigenlijk hetzelfde stuk terug als we heen zijn gereden tot dat we bij highway 9 kwamen. Daar reden we de canyon in en bij de ingang stond de eerste rij. De park rangen vertelde dat we een extra fee moesten betalen omdat onze RV te groot zou zijn voor de tunnels, daarom moest de ranger daar ons door begeleiden, spannneeeend. 

De route door het park was echt een uitdaging, heeeel veel haarspeldbochten, overal auto’s geparkeerd langs de weg en bergwanden die uitstaken over de weg heen. Deze uitstekende rotsen zaten vooral aan de bijrijders kant dus ik zag ze steeds op me afkomen. Niet ideaal als je ook last hebt van wagenziekte, een voordeel was wel dat ik het gelijk goed warm kreeg. Toen we bij de beruchte tunnel kwamen was Frank al helemaal excited voor wat er komen ging. Het kwam er op neer dat we echt door het midden van de weg moesten en daardoor het tegemoetkomende verkeer tegengehouden moest worden. Toen we eenmaal het signaal kregen om te gaan gingen we dus precies in het midden van de weg erdoorheen en viel het allemaal erg mee. Frank teleurgesteld want die had zich er op verheugd. We reden verder en stopten af en toe voor wat uitzichtmomentjes. Eenmaal aangekomen in de village was het mega druk en volgeparkeerd. Weinig kans voor ons dus om nog wat sightseeing te doen. We kozen er maar voor om door te rijden en zijn nog bij een restaurantje gestopt en verkeken we ons weer even op de grootte van de porties hier. Het was zo veel dat we de rest van de dag geen honger meer hadden. 

Een uurtje verder kwamen we aan in St George en maakten we eerst even een stop bij de walmart. Even weer wat inslaan voor de komende week want de eerste week zat er alweer op en de voorraad ging hard. De camping was redelijk standaard maar prima. Het grootste voordeel was dat er naast de campground een bioscoop zat, jeeeej. Uiteraard moesten we daar naartoe, ze draaiden om half 7 wonderwoman en een kaartje kostte slechts 4,50! Het was echt een heel schattig Amerikaans bioscoopje. Popcorn erbij en lekker een avondje film kijken, we love it! 

Na de film hebben we nog even de planning gefixt voor de rest van de week en zijn we lekker het bed in gegaan. De eerste week zit er gewoon al op, de tijd vliegt!